“Geef niet op, kind,

al watert niemand je wortels,

al telt niemand de bladen

die vallen

van je buik,

al wroet je honger steeds kwader daarbinnen,

versteld van hoe onzichtbaar je steeds,

al hoort niemand je schreeuw,

al maakt niemand het uit.

Kind.

Op een dag groeit je steel tot je voeten,

groeien je tenen zich los, laat je stem zich weer vrij.

Op die dag

helpt een hand je uit het slijk.

Geloof, kind,

Je zult klaar zijn,

om weer op te staan,

tot dan,

wacht.

Geef het kwade nooit gelijk.”

“Zij die je zien, geven je namen,

zeggen je,

‘geef op,

leer het leven haten,

wees de crimineel, die je bent.’

En ieder van die namen neem je aan

als was het de laatste.

Laat de namen

die je vasthebt

vallen,

ze hadden nooit gelijk.

Liefde heeft mij mens gemaakt,

zeg je.

Warmte deed mij groeien.

Hoop heeft mij gered.”